Posts

Street Fighter EX3

Image
(2000) Titulli i tretë dhe i fundit i serisë EX.  Dy seritë e para EX në PSOne ishin vërtetë të arrira, fatkeqësisht, ky titull nuk arriti nivelin e tyre; kohët po ndryshonin, por jo ky titull. Siç ndodh rëndom, kritika e priti mirë fare lojën duke vënë në dukje ndonjë problem aty e këtu, opinione që ranë ndesh drejtpërdrejt me atë që fansat fanatik menduan kur morën lojën ndër duar.  “A nuk ishte kjo loja më e keqe Street Fighter?” pyeste dikush. “Jo!” i përgjigjej tjetri. Dhe në fakt le ta pranojmë, nuk ishte edhe aq e keqe.  Kishte stil pak më ndryshe se lojërat tradicionale, megjithatë çdo gjë tjetër ndodhej aty. Loja prezantonte një numër unik personazhesh me stilet e tyre origjinale të luftimit. Sidoqoftë që t’i biem shkurt fare, loja u shemb me shitje të këqija në daljen e konsolës së re. Super Combos dhe Meteor Combos rikthehen nga titujt paraardhës në arenën 2.5 dimensionale ku Rai ose Keni priten të rrahin gjithë të tjerët që nuk quhen Chun Li. Ndryshime të tjera
Post a Comment
Read more

Dragon Quest VIII: Journey of the Cursed King

Image
(2004) Një titull i gjatë për një lojë të gjatë.  Titulli i pestë rikthehet sërish nga një seri e gjatë me origjinë që nga viti 1986, dhe përfshin sërish një udhëtim epik në përpjekjen heroike të një djaloshi pa emër për të shpëtuar mbretërinë e tij nga një mallkim. Dhoulmagus, një kloun idhnak, mallkon gjithë mbretërinë e Trodain. Personazhet vazhdojnë të pikturohen me mjeshtri nga talenti Akira Torijama, autori i Dragon Ball (e në fakt dallohet një orë larg pasi personazhet e tij ngjasojnë gjithnjë). Zhvillimi i lojës vetë vazhdon të jetë në duart e origjinatorit të saj, Juzhi Hori. Seria e tetë e Dragon Quest është një udhëtim i këndshëm takimesh të rastëssishme me përbindësha dhe NPC interesant. Edhe pse një lojë e bukur, vështirësia dhe konfuzioni i sistemit të luftimit nuk mund ta lejojë të çajë më shumë sesa audienca e fanatikëve të lojërave që vijnë nga Japonia. Për të tjerët, loja mund të kthehet në një torturë ndërsa përpiqen të gjejnë strategjinë për të mposhtur
Post a Comment
Read more

Gregory Horror Show

Image
(2003)  Nëse Pablo Pikaso do ishte gjallë dhe do i duhej të zgjidhte një lojë për artin e saj, Gregori do ishte padyshim ajo lojë. Me personazhe kubikë, loja ka një format qesharak dhe mund të japë përshtypjen e gabuar disa lojtarëve. Megjithatë, jepini mjaftueshëm kohë dhe loja do nxjerrë në pah sadizmin, tmerrin dhe skenat më imagjinative të dhunshme që mund të keni parë në një lojë për PS2. Loja nuk i frikësohet aspak censurës, gjë që zhvilluesit e konsolave moderne dhe PCsë sot e aplikojnë me zell nga frika se mos i çojnë ndonjë Tëitter të frikshëm. Për të kuptuar sikletin e historisë së lojës, mjafton të shikoni materialin bazë, një seri e animuar me po të njëjtën temë e me të njëjtën kurajë. Me tu zgjuar, lojtari takohet shpejtë me pronarin e hotelit quajtur Gregori. Miushi i vjetër Gregori nuk është aspak miqësor si mjeshtri i breshkave adoleshente ninxha, Splinter. Në të kundërt, ai është po aq i keq e kërcënues sa dhe banorët e tjerë të hotelit. Këta të fundit të g
Post a Comment
Read more

SOS: The Final Escape

Image
(2002)(titulli alternativ: Disaster Report)  Përpara se I’m Alive të vlerësohej si inovative dhe origjinale, ekzistonte ky titull në PS 2. Sidoqoftë të dyja titujt përfunduan nën radar dhe nuk shitën mjaftueshëm.  Loja e vendos lojtarin në mes të një fatkeqësie natyrore e cila më pas rezulton se nuk është edhe aq natyrore, por diçka e errët fshihej mbas ngjarjeve. Ndërkohë personazhit kryesor (Keith Helm) i duhet jo vetëm të mbijetojë vetë, por edhe të ndihmojë të mbijetuarit e tjerë gjendur mes kaosit. Sfida e vërtetë e lojës nuk ishte gjetja e ujit dhe burimeve për të mbijetuar, por mbajtja gjallë e të mbijetuarve. Vetëm falë tyre mundej lojtari të hapte zona të reja për të eksploruar.  Është një nga ato lojëra ku gjërat nuk zgjidhen me armë, por me biseda. Jo radhë lojtari do shikojë njerëz të armatosur gjendur gjithashtu në panik, por nuk do përdorë vetë këto të fundit. Loja ka një fund të vetëm (me aq sa dihet), por zgjedhja në fund nuk ka ndonjë vlerë, nës
Post a Comment
Read more

Bloody Roar 4

(2003) Të gjithë personazhet të cilët adhuruesit e serisë deshën dhe u mësuan tashmë mbas tre titujsh, nuk janë më. Shtojmë se seria duhet t'i kishte dhënë fund te treshi e të ruante pak nga dinjiteti i mbetur. Ja që zhvilluesit patën idenë ta vazhdonin. Jo loja nuk është edhe aq e keqe, por u godit rëndë nga vlerësimi për të rritur duke bërë që shitjet të binin, pasi kjo seri kishte goxha gjak në të. Si gjithmonë, e veçanta e Bloody Roar vazhdon të jetë metamorfoza në kafshë të ndryshme me fuqi e kombinime gjuajtjesh shkatërruese. Inovacioni në këtë titull të katërt ka të bëjë se zhiva e bishës që çlirohet, ka energjinë e vet personale. Historia është thjeshtëzuar goxha në këtë titull të fundit. Në vend të një konflikti dypalësh midis fraksioneve, në këtë rast ngjarjet ndjekin hakmarrje personale ose zbulimin e sekreteve antike dragonjsh. Bloody Roar 4 nuk u prit mirë as nga fansat, as nga kritika, nga asnjë. Vlerësimi si lojë për mosha të rritura ishte thjeshtë gozhda e arkivolit
Post a Comment
Read more

Project Eden

Image
Ky projekt ndoshta doli në treg më përpara sesa duhej, sepse kjo lojë do kishte qenë e mrekullueshme me një modalitet multi-player. Loja kishte shumë gjëegjëza e ndonjëherë gjetja e rrugës së duhur ishte e mundimshme. Ndoshta kjo bëri që loja të dështonte nga ana ekonomike. Lojtari mund të zgjidhte në fillim të misionit një nga katër lojtarët dhënë në dispozicion. Cilido prej tyre kishte avantazhe dhe disavantazhe në varësi të stilit të lojës që lojtari dëshironte të vinte në zbatim. Për shembull nëse donit rezistencë në beteja, saiborgu Amber do kishte qenë zgjedhja juaj logjike. Përballë lojtarit vendoseshin kriminelë të shumtë, përbindësha mutagjene dhe armë moderne vdekjeprurëse. Sidoqoftë, kjo nuk ndaloi zhvilluesit e Tomb Raider (sepse ishte një lojë e krijuar nga këta të fundit), që të përsosnin tituj të tjerë në vazhdim.
Post a Comment
Read more

Final Fantasy 11

Image
(2003; PS 2 – 2004; PC)  Mund të luhej vetëm online.  Ngjarjet zhvilloheshin në botën e Ivalice. Lojtarit i jepen misione dhe të gjithë inkurajohen, që të formonin aleanca për të përfunduar një mision të dhënë. Gil (paratë e Ivalice) janë të radha në këtë titull e përfitohen zakonisht nga shitjet e objekteve të përftuara gjatë misioneve ose gjatë sorollatjes në botën fiktive. Serverat e FF XI janë akoma në funksion, edhe pse dita ditës çmimet e abonimeve po bien gjithnjë e më shumë. Update të shumta janë ofruar nga Square Enix në vazhdim. Netuorku i Sonit asokohe nuk ishte ndër më të mirët na duhet ta theksojmë, dhe loja mori më shumë famë në PC, sesa në PS 2.
Post a Comment
Read more